بر اساس آمار گمرک، در دوازده ماهه سال ۱۳۹۷ در حدود ۶۰۰ تن  بذر کلزا از  کشورهای فرانسه، اسپانیا، آلمان، صربستان و امارت متحده (مربوط به سایر کشورهای تولید کننده) به ارزش بیش از ۳۰۰ میلیارد تومان وارد کشور شده است. در صورتیکه میزان مصرف بذر کلزا در هکتار را شش کیلوگرم در نظر بگیریم و سطح زیر کشت کلزا را در سال مذکور حدود ۲۰۰ هزار هکتار  فرض نمائیم، می‏توان نتیجه گرفت به طور تقریبی بذر کلزا وارداتی در سال مذکور تامین کننده نیاز نصف سطوح کشت کلزا در کشور بوده است.

کنجد(Sesamum indicum L. ) ، گیاهی دانه روغنی یک‏ساله متعلق به خانواده pedaliacea با برگهایی پهن، خود‏گشن و روز کوتاه است که معمولا طی ۴۶-۴۳ روز به گل می‏رود. عادت رشدی این گیاه به صورت نامحدود بوده و به همین دلیل کپسول‏ها به صورت یکنواخت نمی‏رسند. دانه کنجد حاوی روغن خوراکی و با کیفیتی است که برای پخت و پز و سالاد استفاده می‏شود. کنجد به دلیل درصد روغن بالا و مطلوب، به پادشاه دانه‏های روغنی مشهور است. روغن کنجد بی‏رنگ و بدون بو و بذرهای آن حاوی ۶۴-۴۶% روغن، ۲۸-۲۰% پروتئین، ۱۶-۱۴% قند و ۷-۵% مواد معدنی می‏باشند (Azam Khan et al, ۲۰۲۰). در این مقاله به بررسی برخی از مطالعات اخیر انجام شده جهت بهبود عملکرد و کیفیت کنجد در زمینه‏های به‏زراعی، به‏نژادی، بیوتکنولوژی و گیاهپزشکی پرداخته می‏شود.

گیاه کلزا (Brassica napus L.) سومین محصول مهم روغنی جهان بوده و در بین آن دسته از محصولات زراعی که هدف اصلاح ژنتیکی بوده‏اند، تاریخچه بی‏نظیری دارد بطوریکه یکی از اولین و پرشتاب‏ترین محصول اصلاح شده بیوتکنولوژیکی است. کلزا توسط تمدن‏های باستانی در آسیا و مدیترانه کشت و از روغن آن برای روشنایی استفاده می‏شد. این گیاه اولین بار ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در کشور هند کشف و در قرن ۱۳ در اروپا کشت گردید. ارقام اولیه این گیاه کانادایی بوده و به عنوان روان‏کننده در کشتی‏های نیروی دریایی مورد استفاده قرار می‏گرفتند. کلزا تا پایان جنگ جهانی دوم، در کشورهای غربی جهت مقاصد خوراکی مورد بهره برداری قرار نمی‏گرفت ولیکن در آن زمان، کمبود چربی و روغن، منجر به بررسی چندین گونه از جمله گل آفتابگردان، گلرنگ، سویا و کلزا به عنوان منبع روغن خوراکی شد. در نتیجه‏ی این بررسی، گیاه کلزا در مناطق وسیعی از غرب کانادا توسط محققین سازگار شد. این سلسله رویکردها نهایتاً منجر به پیشرفت محصول کلزا دانه روغنی و اصلاح آن گردید (Beszterda & Nogala-Kałucka ۲۰۱۹)

گزارش‏های علمی متعددی در خصوص اثربخشی اصلاح ازت خاک، در کنترل انواع بیمارگرهای گیاهی وجود دارد (Bailey & Lazarovits, ۲۰۰۳). برای مثال، کاربرد کنجاله سویا در مزارع سیب‏زمینی، به کاهش چشمگیر پژمردگی ورتیسیلیومی، جرب سیب‏زمینی و جمعیت نماتدهای پارازیت گیاهی در خاک مزارع مورد آزمایش، منجر شد (Conn & Lazarovits, ۱۹۹۹;Lazarovits et al., ۱۹۹۹). افزودن کنجاله سویا به خاک، منجر به انتشار آمونیاک در خاک می‏شود که این ماده برای بسیاری از ارگانیسم‏ها از جمله اندام‏های بقای بیمارگرهای گیاهی، سمی است (Bailey & Lazarovits, ۲۰۰۳). مقدار کم کربن آلی در خاک، برای تجمع آمونیاک بسیار مهم است در حالی که مقادیر بالای مواد آلی خاک، از تجمع آمونیاک جلوگیری می‏کند (Tenuta & Lazarovits, ۱۹۹۹).